ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ;
 

Πολλοί άνθρωποι λένε “έτσι είμαι, δεν αλλάζω”. Αλλά είναι αλήθεια αυτό;
Όχι εντελώς. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που το κουβαλάμε. Και αυτό αλλάζει το παρόν — και τελικά το μέλλον μας.

Η αλλαγή δεν σημαίνει να γίνουμε κάποιος άλλος.
Σημαίνει να δώσουμε νέα μορφή στη σχέση μας με τον εαυτό μας, με τις εμπειρίες μας, με τον κόσμο γύρω μας.
Αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται πρόθεση, συνέπεια, και κυρίως κατανόηση.
Γιατί νιώθουμε ότι “δεν αλλάζουμε”;

Γιατί πολλές φορές:
- Κουβαλάμε βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις
- Έχουμε εσωτερικές φωνές που μας κριτικάρουν
- Φοβόμαστε την αποτυχία ή την απογοήτευση
Αλλά ακόμα κι αυτά... είναι σημεία που μπορούν να αλλάξουν. Όχι να εξαφανιστούν μαγικά — αλλά να μαλακώσουν, να επαναπροσδιοριστούν.

Το παρόν αλλάζει με μικρές πράξεις επίγνωσης.
Μια απόφαση να αναπνεύσω πριν αντιδράσω.
Μια στιγμή να ακούσω τον εαυτό μου χωρίς να τον κόψω.
Ένα “όχι” που δεν είχα ξαναπεί.
Ένα “ναι” που περίμενε χρόνια να ακουστεί.
Το μέλλον δεν είναι γραμμένο.
Είναι επηρεασμένο από όσα ζήσαμε, αλλά δεν είναι προκαθορισμένο.
Κάθε μικρή αλλαγή στο παρόν — τρόπος σκέψης, τρόπος αντίδρασης, τρόπος σχέσης — ανοίγει ένα διαφορετικό μονοπάτι.

Και κάτι τελευταίο:
Η αλλαγή δεν χρειάζεται να είναι θεαματική. Μπορεί να ξεκινά από ένα απαλό “θέλω”.
Αυτό το “θέλω” μπορεί να γίνει πρόθεση.
Η πρόθεση, απόφαση.
Και η απόφαση, μια ζωή με περισσότερο φως.